زیباشناسی و رمزپردازی در هنر و طبیعت*

در تنظیم وسایط معنوی، زیبایی که ایجابی و رحیم است، به یک معنا در نقطه مقابل ریاضت، که سلبی و بی‏رحم است، قرار می‏گیرد; در عین حال، هر یک از اینها همواه شامل بخش اندکی از دیگری است. زیرا هر دو از حقیقت نشات می‏گیرند و بیانگر حقیقتند; گرچه از دیدگاههای متفاوت. جستجوی امر نامطبوع تا آنجا موجه است که نوعی ریاضت‏باشد. اما این کار نباید منجر به ستایش زشتی شود; زیرا به انکار وجهی از حقیقت‏خواهد انجامید. این مساله در تمدنی که هنوز کاملا سنتی بود نمی‏توانست ظاهر شود; زیرا زشتی کم و بیش به صوررت عارضی در آن پدیدار می‏شد. فقط در جهان متجدد است که زشتی، چیزی شبیه به یک هنجار یا اصل شده است; فقط در اینجاست که زیبایی به صورت یک ویژگی، اگر نگوییم یک تجمل، ظاهر می‏شود. خلط همیشگی زشتی یا سادگی، در همه سطوح، از همین جا نشات می‏گیرد.